KAATSHEUVEL – Piet en Christel Carton staan aan het begin van een prachtig avontuur: binnenkort beginnen ze als zorgondernemers bij Thomashuis Kaatsheuvel. En ze kijken er ontzettend naar uit. Al vanaf de eerste ontmoeting met de bewoners, was er direct een klik. Dit is zorg zoals ze die graag zien: kleinschalig, en met veel aandacht voor elk individu. De verhuiswagen staat bijna voor de deur. Op 1 april is het echt zover. Dan beginnen ze, samen met hun twee kinderen, aan een nieuw hoofdstuk van hun leven.
Geen tijd voor praatjes
Piet en Christel werken allebei al lange tijd in de gehandicaptenzorg. Bij dezelfde instelling zelfs, al hadden ze daar compleet andere rollen. Daar wonen zo’n vijfhonderd mensen met een verstandelijke beperking samen, verspreid over een groot park’, begint Piet. ‘Ik was manager van de plaatselijke supermarkt. Bewoners komen daar dagelijks langs voor een praatje en colaatje. Helaas was daar niet altijd tijd voor. We zagen de persoonlijkheid steeds meer uit de zorg verdwijnen, dus zo’n gezellig een-op-een momentje schoot er alsmaar vaker bij in.’
Christel begon in 1990 als verpleegkundige in de gehandicaptenzorg. Door de jaren heen maakte ze op werkgebied wel wat uitstapjes: naar de planningsafdeling bijvoorbeeld, maar ook naar de coronazorg en uitvaartbranche. ‘Uiteindelijk keerde ik altijd weer terug naar de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking – daar ligt toch m’n hart.’
Eén en één is twee
Sinds vorig jaar zitten de twee in het voortraject om Thomashuis Kaatsheuvel over te nemen, en per 1 april is het dan zover. Christel: ‘De advertentie van het Thomashuis-ondernemerschap had ik in het verleden eerder al voorbij zien komen. Zo begon het balletje te rollen.’
Schrift vol vragen
Toen de bewoners lucht kregen van het nieuws dat de huidige zorgondernemers Anja en Louis het stokje wilden overdragen, werden ze natuurlijk nieuwsgierig. ‘Net als wij, konden ook zij niet wachten om kennis te maken’, zegt Christel. ‘De eerste keer dat we in Kaatsheuvel langskwamen, gingen we met z’n allen aan de grote tafel zitten. In een schriftje had iedere bewoner vooraf vragen voor Piet en mij opgeschreven. Zo waren ze benieuwd naar ons lievelingseten, en of we de Efteling wel leuk vonden. Maar ook: mag ik straks nog steeds elke dinsdag naar sambales? Handige vragen, want zo leerden we elkaar kennen én wisten de bewoners waar ze op kunnen rekenen.’
Compleet nieuw leven
Piet en Christel hebben uitgebreid kennisgemaakt met de vorige zorgondernemers en de bewoners. Nu beginnen ze bijna aan hun nieuwe avontuur. ‘Er komt veel op ons af’, zegt Piet. Christel lacht: ‘We keken laatst naar B&B Vol Liefde, en het voelt soms bijna alsof wij óók gaan emigreren. Want alles verandert – terwijl ons nieuwe huis maar 20 kilometer verderop staat. Toch is het niet alleen maar spannend: we genieten ook heel erg, en kunnen niet wachten om te beginnen.’
Wisseling van de wacht
Toen laatst het tienjarige bestaan van Thomashuis Kaatsheuvel werd gevierd, waren de kersverse ondernemers ook van de partij. Net als de families van de bewoners. ‘Dat was best even spannend’, zegt Christel. ‘De families hebben tien jaar terug heel bewust gekozen voor de zorg van Anja en Louis, maar nu nemen wij het over. We hebben grote schoenen te vullen – dat weten we maar al te goed. Gelukkig sprak de reactie van de bewoners op het feest boekdelen: zij waren dolblij om ons te zien, en dat gaf hun familieleden vertrouwen.’
Met z’n vieren
Naast de zorg voor de bewoners die Piet en Christel straks op zich nemen, hebben ze ook nog twee thuiswonende kinderen van 19 en 23 jaar oud. Voordat die op zichzelf gaan wonen, spelen ze een rol in het Thomashuis. ‘Dat vind ik nou zo mooi,’ zegt Christel, ‘we doen dit echt als gezin.’ Piet is het daar helemaal mee eens. ‘Bram, onze oudste, doet een opleiding Sport & Bewegen. Die ziet zichzelf straks al met de bewoners voetballen in de tuin. Dat is toch prachtig? En Britt is gek van fröbelen, dus die gaat met liefde een middagje knippen en plakken.’
Het geeft je vleugels
‘We hebben in de aanloop naar onze start al diensten meegedraaid in Kaatsheuvel. Keer op keer worden we met zó veel energie ontvangen. Dan denk je: hier doen we het voor. Geloof me, na zo’n dienst kun je de hele wereld aan.’ Piet knikt: ‘Die warme en persoonlijke kant van de zorg hebben we ontzettend gemist. Gewoon even een potje kaarten, naar de Efteling, of een kletspraatje maken. Kortom: de tijd nemen. Het is mooi om te zien dat deze vorm nog bestaat.’
Eindeloos veel petten
Met elkaar samenwerken, is voor de twee ook nieuw. ‘We zijn al 35 jaar bij elkaar, maar hebben nog nooit in hetzelfde team gewerkt’, vertelt Christel. ‘Maar ik heb alle vertrouwen in ons. Ik denk dat we vooral heel veel van elkaar kunnen leren.’ ‘Bovendien heb je hier elke dag wel vijftig verschillende petten op’, zegt Piet. ‘Zo ben je kok, tuinier, boekhouder en chauffeur – allebei zijn we weer goed in andere dingen. Zo vullen we elkaar aan.’
‘Eigenlijk draaien we binnenkort een heel groot gezin’, constateert Christel. Maar hoewel hun huishouden straks uitbreidt, blijft privétijd voor de familie Carton heel belangrijk. ‘We hebben onlangs al een hoteljaarkaart aangeschaft’, zegt Piet. ‘Daarmee gaan we er met z’n tweeën af en toe even lekker tussenuit. En we blijven natuurlijk ook gewoon dingen met z’n vieren ondernemen. We hebben alle vertrouwen in het team van vaste medewerkers.’
Piet en Christel verwelkomen graag nieuwe vrijwilligers. Om voor de bewoners te koken, ze er een middagje mee op uit te nemen, of naar dagbesteding te brengen. Maar ook om bijvoorbeeld de tuin een keertje om te spitten. Lijkt dat je wat? Neem contact op per mail: [email protected]
