KAATSHEUVEL – Herenkapsalon Zwaans aan de Huygenstraat 79 in Kaatsheuvel bestond 6 september maar liefst 100 jaar, maar het daarvoor geplande feestje viel door corona in het water. Burgemeester Hanne van Aart kwam toen wel langs om te zeggen dat de gemeente Loon op Zand als cadeau een bankje wilde geven. Afgelopen vrijdag werd het feestelijk in gebruik genomen.
Twan Zwaans (53), de derde generatie in de herenkapsalon, noemt het een ‘supermooi bankske’. Het is gemaakt van dik eikenhout en bevat een ingefreesde tekst dat het een geschenk van de gemeente is aan de jubilerende kapperszaak. “Als je op het bankje zit, op de hoek van de Berndijksestraat en de Huygenstraat, heb je mooi uitzicht op de plek waar mijn opa Toon Zwaans in 1920 op 20-jarige leeftijd een kapsalon is begonnen, vroeger heette dat het Heultje”, vertelt Twan.
‘Kapsalon meer buurthuis’
“Mijn opa zou eigenlijk schoenmaker worden, maar dat vond hij maar niks. De Eerste Wereldoorlog was net voorbij, en nadat hij een paar jaar in de leer was geweest bij kappers, begon hij voor zichzelf. Het is altijd een herenkapsalon geweest, met slechts twee stoelen. Mijn vader Kees kwam in 1947 in de zaak, maar hielp al sinds zijn tiende jaar mee. In die tijd was het door de op hun beurt wachtende kletsende heren haast meer een buurthuis dan een kapsalon, dat vertellen oude klanten nog weleens. Tegenwoordig werk ik alleen nog op afspraak.”
Vader werkte door
Twan heeft met zijn vader, die inmiddels 83 is, sinds 1985 samengewerkt. “Ik was zeventien en had net de kappersschool in Den Bosch afgerond toen ik in de zaak kwam. Mijn vader werkte ondanks zijn hoge leeftijd nog gewoon door. Maar hij behoort tot de risicogroep voor corona en dus vonden we het niet verstandig dat hij er nog mee door zou gaan. Aan de andere kant is het ook wel mooi geweest, na zoveel jaar, mijn vader heeft er vrede mee. Mijn vriendin Henriëtte helpt nu mee, dat is reuze gezellig.” Twan vindt het belangrijk dat er zo veilig mogelijk wordt geknipt. “Voor elke klant was ik mijn handen goed en ik draag altijd een mondkapje. De klanten moeten erop kunnen vertrouwen dat ze hier veilig zijn.”
Maandag is formeel een vrije dag voor Twan, maar dan trekt hij er op uit om klanten thuis te knippen, in ziekenhuizen of in de instellingen waar ze verblijven. “Ik krijg er zoveel voor terug. Je moest eens zien hoe blij die mannen zijn als ik kom. Ze kwamen vroeger altijd naar de kapsalon, dan kan ik ze niet laten zitten als ze niet meer in staat zijn om te komen.”
Tekst Rens Groenendijk
