Zeven raadsleden die niet meer terugkeren in de nieuwe gemeenteraad ontvingen uit handen van burgemeester Hanne van Aart de erepenning van de gemeente Loon op Zand. Zes van hen kregen een bronzen exemplaar, één een zilveren.
De gemeenteraad van Loon op Zand telt na de installatie woensdagavond acht nieuwe gezichten. Acht raadsleden maken daarvoor een plaatsje vrij. Zeven van hen ontvingen dinsdagavond uit handen van burgemeester Hanne van Aart een erepenning van de gemeente. Het achtste oud-raadslid zat er nog te kort in voor eremetaal.
Goede bedoelingen
In haar woordje bedankte de burgemeester ieder van de raadsleden afzonderlijk voor hun inzet de afgelopen jaren en maanden. “Zonder mensen als jullie zijn de mensen in onze mooie gemeente totaal afhankelijk van de goede bedoelingen van college en ambtelijke organisatie”, hield ze de oud-raadsleden voor. “Aan goede bedoelingen is bij al die mensen natuurlijk nooit een gebrek. Maar het is toch verstandig dat u ons steeds kritisch bij de les hield en van ideeën voorzag.”
Drie bronzen erepenningen gingen naar raadsleden die twee periodes, sinds 2014, in de raad zaten, te weten Jos Groenendaal, Richard de Kort en Marianne Verschure. De drie andere waren voor Georg van Kleij, Dana Pollaert en Frans Stobbelaar die ieder één periode raadslid waren. Pim Bruurmijn viste qua erepenningen achter het net. Hij kwam in de raad toen Suzan Mandemakers in oktober vorig jaar wethouder werd. “En da’s volgens de verordening erepenningen toch echt net te kort”, aldus de burgemeester. “Maar wie weet wat er in de toekomst nog gebeurt?”
Zilver
Dat mensen in de raad een comeback kunnen maken, bewijst Els Coolegem. Zij kreeg in 2008 de bronzen erepenning uitgereikt toen ze destijds, na achttien jaar raadslidmaatschap, voor de eerste keer afzwaaide. In 2014 trad ze weer aan om nu wederom afscheid te nemen. Haar erepenning is deze keer van zilver. ‘Met een koel hoofd en een warm hart betrokken’, zo luidt de inscriptie.
Van Aart gaf in haar woordjes aan ieder van de oud-raadsleden te zullen gaan missen en waarom. Ze hoopte dat ze ieder hun kennis en ervaring nog beschikbaar wilden stellen aan hun opvolgers. “Stiekem herbergt u samen veel kennis over onze mooie gemeente. Het zou zonde zijn als die voor eeuwig verloren ging.”
