Een dubbel gevoel, dat wel. Maar het is ook goed geweest. Gefaseerd neemt Martin Elshout (77) afscheid van zijn geesteskind, de Klussen en Diensten Centrale Loon op Zand (KDC). Deze week hing hij zijn fietsgereedschap aan de wilgen en moet de Fietsenbank het toch echt doen zonder hem.
Even terug in de tijd. Ruim zestien jaar geleden ging Martin met pensioen. Maar met een energiek lijf, een gezond verstand en twee rechter handen kwam het niet in zijn hoofd op om stil te gaan zitten. Integendeel. Mensen wisten hem te vinden om kleine klusjes uit te voeren en Martin zette zich maar al te graag met raad en daad in. En hij was niet de enige. Binnen zijn netwerk ontstond het idee om een soort van seniorencentrale op te richten. Een groep fitte ouderen die op vrijwillige basis hun kennis en vakmanschap beschikbaar stellen aan mensen die wel wat hulp kunnen gebruiken. Met Martin als kartrekker zag de KDC het daglicht.
Geen geld voor een fiets
Vier jaar geleden klopten het gemeentelijke steunpunt en de Voedselbank aan bij de KDC. Mensen die geen geld hebben om eten te kopen, hebben vaak ook geen geld om een fiets voor hun kinderen aan te schaffen. Of de klussers van de KDC hierin iets zouden kunnen betekenen. Wat begon als een tijdelijk project kreeg al snel een vast karakter. Onder de noemer van Fietsenbank komt tot op de dag van vandaag een team van klussers elke dinsdagochtend bij elkaar om afgedankte tweedehandsjes nieuw leven in te blazen. De gemeente wijst de mensen aan die voor een fiets in aanmerking komen.
Als lid en coördinator van het fietsenteam blikt Martin terug op een fantastische tijd. “Behalve het plezier dat we samen hebben beleefd, is het ook dankbaar werk. Het heeft bovendien mijn blik op armoede en vluchtelingen verruimd. Zo hebben we heel wat vluchtelingengezinnen letterlijk op het zadel geholpen. Dan kwamen ze langs, vader, moeder, kinderen, om een gratis fiets uit te zoeken. Als ze dan geen keus konden maken zei ik: zoek maar uit welke je wilt, want voor de prijs hoef je het niet te laten. Maar dat is zo’n typisch Hollandse uitdrukking waar ze dan niets van begrepen,” vertelt hij lachend.
Gouden greep
Voor een constante aanvoer van fietsen kwam zijn uitgebreide netwerk hem opnieuw van pas. Zo zijn Post Fietsen bv en de gemeente Heusden vaste toeleveranciers geworden. “De gemeente Heusden schenkt ons de weesfietsen die van de straat zijn geplukt. Gek genoeg hebben we met de gemeente Loon op Zand een dergelijke afspraak nooit kunnen maken.” Ook particulieren dragen bij aan de voorraad. “Het liefst hebben we natuurlijk kwaliteitsfietsen. Aan een degelijke fiets met terugtraprem van dertig jaar oud valt vaak meer eer te behalen dan aan een relatief nieuwe maar goedkope fiets van een bouwmarkt.
Martin blijft nog tot eind van jaar als klusser aan de KDC verbonden, verwacht hij zelf. Zo geeft hij zichzelf de tijd om het allemaal los te laten. “De oprichting van de KDC was een gouden greep. Het heeft me veel energie gekost, maar het heeft me ook veel gebracht.”
